Grondslagen van de landschapsarchitectuur is geschreven met het oog op eerstejaars studenten Bouwkunde van de TU Delft. Rondom de thematiek van ‘huis en verankering’ maken de studenten kennis met enkele basisbegrippen uit de landschapsarchitectuur, architectuur en stedebouwkunde, aangevuld met een eerste chronologische blik op de architectuurgeschiedenis.
‘Grondslagen van de landschapsarchitectuur’ begint met de vraag: wat is landschap? En direct volgend daarop: wat is de architectuur van het landschap? Het antwoord hierop kent verschillende ’lagen’, die in de volgende hoofdstukken één voor één ontrafeld worden.
Hiertoe worden een drietal ‘basisbegrippen’ geïntroduceerd: situatie, ruimte en gebruik. Deze drie begrippen vormen een eerste handreiking aan de studenten waarmee de (gebouwde) omgeving geanalyseerd en begrepen kan worden, en die ook ingezet kunnen worden als instrumenten van het (landschaps)architectonisch ontwerpen. De begrippen worden vervolgens uitgewerkt aan de hand van een aantal tuinontwerpen.
De drie begrippen worden steeds in twee stappen belicht: wat betekenen deze begrippen in het landschap en wat betekenen ze in de architectuur van het landschap? In landschapsarchitectuur is het onmogelijk om het niet over situatie te hebben, dit is ontwerp en de omgeving tegelijkertijd, de ruimtelijke constructie en het gebruik ervan.
De situatie, het onderwerp, is het wat van de landschapsarchitectuur: de verschijningsvorm, de materie, het fysieke landschap, de kleuren, geuren, geluiden. Vervolgens bekijken we hoe alle elementen waaruit het landschap bestaat, zich tot elkaar verhouden: de ruimte, de afstand, de maat, de dimensies, oftewel het hoe. Tenslotte het waarom: hoe heeft de manier waarop we het landschap gebruiken en gebruikten bepaald hoe het eruit ziet? En hoe is de huidige vorm bepalend voor het toekomstige gebruik? Dit zijn als het ware drie niveaus van kijken: welke verschijning heeft een landschap/ontwerp, welke vormen en maten heeft dit en waarom is dit zo?