Wateroverlast, gebrekkig onderhoud en de wens van de omwonenden om meer grip te krijgen op 'hun' park en toekomstige veranderingen het hoofd te bieden waren de aanleiding om een parkvisie te laten maken.
‘Zo weinig mogelijk veranderen’, ruimte geven aan het evenwicht tussen cultuur en natuur, en tevens het park zo sterk maken dat het zich kan verzetten tegen ongewenste toekomstige ontwikkelingen vraagt er in eerste plaats om, om de huidige structuur expressief te maken en te versterken.
Deze structuur bestaat uit twee hoofdbestanddelen: een zonering van gebieden met elk een eigen relatie tot de breek, en een doorgaande wandelroute die deze verschillende gebieden aaneenrijgt.