Saskia de Wit

Door de toepassing van diagonale lijnen en een afwisseling van open vlakken en meer dan manshoge plantenmassa’s ontstaat een dynamische ruimtevorm, met een steeds veranderend perspectief. Vanuit de woonkamer loopt een zichtlijn naar een oude es diagonaal door de tuin over de lengte van het gazon. Een deel van de tuin wordt aan het zicht onttrokken door een hoge plantenmassa, zodat de grootte moeilijk te schatten is. Pas als men de tuin inloopt is te zien dat het gazon zich om deze plantenmassa heen vouwt. Dan komt een tweede zichtlijn naar voren naar de andere hoek van de tuin, waar hij onder het prieel door wordt weerkaatst in een door beplanting half-verborgen spiegel, die een oneindige diepte suggereert. 

Er vindt een verschuiving plaats van vorm en functie. De functie van het pad wordt vervuld door het gras, maar doordat deze rand wordt gelezen als pad, ontstaat er een schaalverwarring: de tuin lijkt groter. In werkelijkheid is de rand van flagstones de opsluiting van de borders. 

Doordat de flagstones een doorlopende rand vormen, wordt de tuin een omsloten, naar binnen gerichte wereld. De wanden worden minder belangrijk als omsluiting van de tuin. Het hermetische karakter van de doorlopende rand wordt echter ook weer gerelativeerd doordat de opgaande elementen – bomen, klimplanten, het prieel - er doorheen steken.

Zowel voorin als achterin de tuin verbreedt de rand zich tot een terras, de een behorend bij het huis, de andere bij het prieel. Deze is net groot genoeg om ook hier te zitten, in de schaduw, terwijl het gazon uitnodigt om in de zon te zitten.