In deze tijd van een terugtrekkende overheid ontstaan er steeds meer bottom-up initiatieven, zoals buurttuinen en stadslandbouw. Ik vind dit fascinerend. Deze groene burgerinitiatieven verzanden soms echter door gebrek aan kennis en ervaring. En zonder formele definities kunnen deze ruimtes algauw generieke groene vlekken worden, in plaats van de unieke verblijfsplekken met een eigen identiteit waar hun initiatiefnemers van dromen.
Een goed ontwerp kan de uitgangspunten van het initiatief vertalen in een specifieke plek, verankerd in zijn stedelijke context. In dergelijke processen met een open einde kan de landschapsarchitect vele rollen vervullen. Saskia de Wit stelt zich bescheiden op, als gelijkwaardig gesprekspartner, die de wensen kan vertalen in een ruimtelijk ontwerp, dat bewoners alle ruimte geeft om er hun eigen plek van te maken.