De naoorlogse Haagse volkswijk Moerwijk is opgebouwd rond een paar grote en een aantal kleinere centra. Het Westhovenplein is hier één van, een open ruimte, uitgespaard in de dichte bebouwing. Hier staat een buurtcentrum, een ontmoetingsplaats voor wijkbewoners. Het lage, L-vormige gebouw bakent een kleinere ruimte af. Deze ruimte was in gebruik als trapveldje en als entree voor het wijkcentrum, maar zowel de jongere als de oudere gebruikers waren ontevreden over het gebruik. Om te weten wat er speelde waren er gesprekken met de schooldirecteur (de school staat aan de overzijde van het plein) en de opbouwwerker, de beheerder van het wijkcentrum en met jongere en volwassen omwonenden. Het is één van de weinige plekken in de buurt waar jongeren bij elkaar kunnen komen zonder overlast voor nabijgelegen woningen. Maar als buurtbewoners het wijkcentrum bezochten ontstonden er spanningen: angst voor een bal tegen het hoofd, verwijten over en weer...
Collectief en openbaar > Portfolio > Westhovenplein
Locatie: Den Haag
In opdracht van: stadsdeel Escamp
In samenwerking met:
Ontwerp: 2003
Uitvoering: 2004
Concept
De dubbele functie vormde de basis van het ontwerp. Het plein is verdeeld in twee heldere subruimtes: speelveld en entree. De maten en verhoudingen zijn ontleend aan de vorm van de bebouwing. De subruimtes hebben elk een eigen karakter, en zijn ingebed in een doorlopend vloervlak en gelaagde randen.
Ruimtes
Het vloervlak van betonnen tegels sluit aan op de trottoirs rondom. Daarbinnen tekent het speelveld zich af als asfaltvlak met belijning, gemarkeerd door twee basket-doelcombinaties. De entreeruimte is een besloten ruimte als een dorpsplein, een vlak van gebakken klinkers overschaduwd door een kastanje met bankjes er onder. Een bestaand stalen kunstwerk heeft een nieuwe plek gekregen in de voorruimte van het plein, op een voetstuk van heesters.
Randen
De randen bestaan uit grote vlakken met lage heesters, lange betonnen banken en hoge en lage schermen van gaas, steeds op een andere manier aan elkaar gekoppeld.
Routing
Er zijn twee toegangsroutes tot het wijkcentrum. De een loopt langs de lange wand van het wijkcentrum. De andere is een reeks, bestaande uit een poort een tussenruimte met fietsenrekken, het plein en de ingang met stoep van het wijkcentrum.
Schakel
De poort wordt gemarkeerd door een huisje en een betonnen bank. Het huisje, dat functioneert als ‘hangplek’ voor de jongeren, vormt het schakelpunt tussen de twee ruimtes. Het is een populaire plek geworden, zowel jongens als meisjes maken er volop gebruik van en de oversized bank, deels overkapt, geeft volop ruimte voor het klassieke spel van kijken en bekeken worden.