Tuinen > Portfolio > Mesdagstraat

De klassieke opzet en materialisering van de bestaande tuin vormt het uitgangspunt. In de compositie is het middelpunt - een leeg vlak - verschoven van de as van eetkamer richting het geometrische midden van de ruimte. Een bakstenen muur isom de gehele tuin heen gebouwd. Zo ontstaat er een spanningsveld tussen rand en midden, massa en ruimte, binnen en buiten. Dit is vormgegeven als een sequentie van muur - beplanting - pad met daarboven een pergola - beplanting - verdiept vlak. Hierin zijn aantal autonome plekken aangebracht. Een boom in het middenvlak vormt het scharnierpunt dat alle richtingen, lijnen en vlakken bij elkaar houdt.  

Het terras en de trap met bloembakken aan weerszijden voor de eetkamer blijven als relict van de oorspronkelijke tuin intact. 

Het interieur van de keuken wordt weerspiegeld in een verhoogd vlak in de tuin, dat de hoofdrichting van de keuken overneemt, zodat het als een ijsschots de tuin in lijkt te schuiven. Daarop ligt evenals binnen een ‘tapijt’ van rode tegels. Een gemetseld zitblok is een voortzetting van de reeks van kasten in de keuken. Doordat het vlak hetzelfde niveau heeft als de keuken kan de eettafel bij mooi weer door de openslaande deuren heen buiten gezet worden. 

Een derde vlak wordt ingeklemd tussen de garage en het verhoogde vlak, met een semi-transparant afdak bedekt met klimplanten en wordt door beplanting afgeschermd van het midden. Op deze beschutte plek staat een tuintafel met banken.

Aan de zuidkant van de tuin, in de zichtlijn vanuit de eetkamer, is een kleine spiegelvijver gemaakt, waarvan het glinsterende vlak ook deze verste hoek visueel bij de hoofdruimte betrekt. Een verhard vlak voor de garagedeuren geeft ruimte om te manoeuvreren met fietsen en scooters of om even aan het water te zitten.

Aan de westzijde tenslotte creëert een oud tuinbankje een eigen ruimte om zich heen.

Een smal pad en een pergola, omzoomd door beplanting, lopen als de galerij van een kloostertuin rondom het middenvlak, maar in reactie op de omgeving gaan ze elk hun eigen weg. Aan de westkant van de tuin is de basisreeks van beplanting- pad - pergola - beplanting - middenvlak duidelijk zichtbaar. 

Aan de zuidkant is het pad verbreed om als toegang te kunnen dienen tot de garage, vervolgens wordt het verdraaid ten opzicht van het orthogonale stelsel om rond de garage te kunnen lopen. De pergola zet deze richting door tot aan de tuinmuur. Zo ontstaat er een diagonaal van de keuken naar de spiegelvijver en wordt de langste maat van de tuin expressief gemaakt. Aan de oostkant wordt de pergola verbreed; eerst tot een semi-transparant vlak en krijgt boven de keukendeur een beëindiging in een (bestaand) massief afdak. Waar het verhoogde vlak en het middenvlak elkaar ontmoeten is het pad over de hoek heen gevouwen en neemt zo zowel de beide richtingen als de verschillende hoogtes in zich op. Voor de eetkamer langs duikt het pad twee treden naar beneden en komt even op het niveau van het middenvlak, om daarna weer terug te komen op het basisniveau en herenigd te worden met de pergola.

 De bestaande gebakken klinkers worden hergebruikt voor het middenvlak en de twee  nieuwe terrassen. Rode keramische tegels op het verhoogde terras leggen verband met zowel het eetkamerterras als met het interieur van de keuken. Het rondgaande pad is van zandkleurige gravel, een lichte toon tegenover de donkere stenen van het huis en de bestrating. In aansluiting op de bestaande beplanting is oudroze de basiskleur, aangevuld met allerlei tinten dieprood, donkerpaars en wit, en ondersteund door zilverkleurig en paarsrood blad. Krachtige donkergele accenten betrekken de verre uithoeken van de tuin bij de hoofdopzet.